Ισχυρισμός. Έφτιαξε αυτοκίνητο που δούλευε με νερό και τον σκότωσαν.
Συμπέρασμα. Ο θάνατος του Stanley Meyer οφείλεται σε εγκεφαλικό επεισόδιο λόγω υψηλής αρτηριακής πίεσης. Ο ισχυρισμός ότι το αυτοκίνητο χρησιμοποιεί νερό ως πηγή ενέργειας είναι ανακριβής και παραβιάζει τους κανόνες της θερμοδυναμικής.
Παράδειγμα ανάρτησης στο TikTok με πάνω από 736 χιλιάδες θεάσεις:
Το ίδιο ακριβώς βίντεο κυκλοφόρησε και στο Facebook, με πάνω από 1.500 κοινοποιήσεις:
Τι ισχύει
Πρώτος Ισχυρισμός:
Ο Meyer υποστήριξε ότι κατάφερε να μετατρέψει ένα συνηθισμένο αυτοκίνητο, εφαρμόζοντας ένα σύστημα προώθησης που χρησιμοποιεί νερό αντί για βενζίνη. Κατά αυτό τον τρόπο, ισχυριζόταν πως μπορεί να διανύσει 180 χιλιόμετρα, με 4 λίτρα νερού. Το νερό διασπάται μέσω μιας ειδικής διαδικασίας ηλεκτρόλυσης σε υδρογόνο και οξυγόνο. Το υδρογόνο στη συνέχεια χρησιμοποιείται ως καύσιμο, ενώ το νερό θεωρείται υποπροϊόν.
Το νερό δεν μπορεί να καεί ως καύσιμο υδρογονανθράκων (όπως η βενζίνη, η αιθανόλη, το φυσικό αέριο) ή υδρογόνο. Τα άτομα υδρογόνου στο μόριο του νερού συνδέονται με το άτομο οξυγόνου και θα απαιτηθεί ενέργεια (συνήθως μέσω ηλεκτρόλυσης) για να απελευθερωθούν αυτά τα άτομα υδρογόνου προκειμένου να καούν σε έναν κινητήρα ή να χρησιμοποιηθούν σε μια κυψέλη καυσίμου. Η ενέργεια που απαιτείται για να σπάσουν οι δεσμοί μεταξύ του υδρογόνου και του οξυγόνου στο νερό απαιτεί πάντα περισσότερη ενέργεια από την ενέργεια που απαιτείται για να ενωθούν σε μια κυψέλη καυσίμου ή να παραχθεί από τον κινητήρα
Αν η εφεύρεση του Meyer λειτουργούσε όπως δηλώθηκε, θα αποτελούσε ένα είδους “αεικίνητης μηχανής” (perpetual motion machine), παραβιάζοντας βασικούς κανόνες της Φυσικής, όπως τον πρώτο και τον δεύτερο νόμο της θερμοδυναμικής.Ο Meyer κατάφερε να ελκύσει επενδυτές, αλλά δύο από αυτούς τον μήνυσαν, απαιτώντας οικονομική αποζημίωση. Στις 3 Σεπτεμβρίου 1996, στην κομητεία Fayette του Οχάιο, ο δικαστής William Corzine III καταδίκασε την εταιρεία WFC (Water Fuel Cell) του Meyer ως ένοχη για “χονδροειδή και κατάφωρη απάτη.” Αυτή η καταδίκη εκδόθηκε για την πώληση δικαιωμάτων εκμετάλλευσης της “εφεύρεσης” σε επενδυτές με βάση μια τεχνολογία που, όπως διαπιστώθηκε, δεν λειτουργούσε όπως ισχυριζόταν ο Meyer. Αποφασίστηκε πως ο Meyer έπρεπε να επιστρέψει τα χρήματα στους επενδυτές αυτούς.
Δεύτερος Ισχυρισμός:
Ο Meyer απεβίωσε το 1998. Ο αδελφός του δήλωσε ότι κατά τη διάρκεια μιας συνάντησης με δύο Βέλγους επενδυτές, ο Meyer ξαφνικά βγήκε έξω, φωνάζοντας “Με δηλητηρίασαν.” Μετά από έρευνα, η αστυνομία του Grove City συμφώνησε με την έκθεση του ιατροδικαστή της κομητείας Franklin, ο οποίος κατέληξε ότι ο Meyer, που είχε υψηλή αρτηριακή πίεση, πέθανε, και απεβίωσε λόγω ανευρύσματος εγκεφάλου και δεν δολοφονήθηκε.
Ο καθηγητής Φυσικής του ΑΠΘ Χάρης Βάρβογλης, αναφέρθηκε πρόσφατα στο θέμα των μηχανών που υποτίθεται ότι παράγουν περισσότερη ενέργεια από όση καταναλώνουν, δηλαδή που δημιουργούν δηλαδή ενέργεια από το τίποτα:
Όπως γράφω και στο βιβλίο μου Ιστορία και εξέλιξη των ιδεών στη φυσική, η θερμοδυναμική είναι ίσως το πιο αξιοσημείωτο κεφάλαιο της φυσικής. Οι νόμοι της είναι εντελώς αποκομμένοι από τους νόμους των υπόλοιπων κεφαλαίων της φυσικής, και παρόλ’ αυτά ισχύουν σε όλα τα κεφάλαια! Ειδικότερα ο πρώτος νόμος της θερμοδυναμικής ισχύει όχι μόνον στην «κλασική» αλλά και στη «νεώτερη» φυσική, δηλαδή στην κβαντομηχανική και τη θεωρία της σχετικότητας, με τον συνυπολογισμό του ενεργειακού ισοδύναμου της μάζας (E = Mc2), έτσι ώστε αυτός ο νόμος αποτελεί το θεμέλιο όχι μόνο της φυσικής αλλά και της χημείας. Είναι φανερό ότι η ιδέα και μόνο ότι μπορεί να μην ισχύει ανατρέπει όλα όσα γνωρίζουμε για τη φύση. Πώς είναι λοιπόν δυνατόν να εμφανίζονται διάφοροι «εφευρέτες» και να υποστηρίζουν ότι επινόησαν μια μέθοδο για να τον παρακάμπτουν; Η απάντηση είναι απλή: ντύνοντας το αδύνατο με «επιστημονικοφανή» επιχειρήματα –τον ορισμό δηλαδή της ψευδοεπιστήμης.
Σύμφωνα με τον πρώτο νόμο της θερμοδυναμικής, για να διαχωρίσουμε το νερό στα συστατικά του, οξυγόνο και υδρογόνο, πρέπει να καταβάλουμε τουλάχιστον τόση ενέργεια, όση πήραμε από την καύση του υδρογόνου. Λέω τουλάχιστον επειδή είναι αδύνατο να κατευθύνουμε όλη την παρεχόμενη ενέργεια στο νερό, ένα μέρος σίγουρα θα διαφύγει στο περιβάλλον. Άρα στην ιδανική περίπτωση το κέρδος μας σε ενέργεια από οιαδήποτε συσκευή βασίζεται στην παραγωγή ενέργειας από νερό είναι μηδέν -και στον πραγματικό κόσμο είναι αρνητικό: δίνουμε περισσότερη ενέργεια από όση παίρνουμε. Πώς γίνεται λοιπόν να υπάρχει λογική συζήτηση για τέτοιου είδους «εφευρέσεις»; Την απάντηση την έδωσα ήδη: επειδή οι «εφευρέτες» ντύνουν με επιστημονικοφανή γλώσσα το επιστημονικά αδύνατο. Για παράδειγμα, μπερδεύουν τις ενδόθερμες χημικές αντιδράσεις (που καταναλώνουν δηλαδή ενέργεια) με τις εξώθερμες (που αποδίδουν δηλαδή ενέργεια) ή επικαλούνται τον δεύτερο νόμο της θερμοδυναμικής. Στην πρώτη περίπτωση παραλείπουν την ενέργεια που εμφανίζεται σε ένα από τα δύο μέλη της κάθε χημικής εξίσωσης και στη δεύτερη παραλείπουν το γεγονός ότι ο δεύτερος νόμος της θερμοδυναμικής περιορίζει την απόδοση της μετατροπής θερμότητας σε άλλες μορφές ενέργειας περισσότερο από ό,τι την περιορίζει ο πρώτος. Αν η απόδοση βάσει του πρώτου νόμου είναι αρνητική, πώς μπορεί ο δεύτερος να την κάνει θετική;
Τέλος, θα πρέπει να σημειώσουμε πως η πατέντα της “εφεύρεσης” του Meyer έχει λήξει, γεγονός που σημαίνει πως είναι διαθέσιμη σε όλους. Κανείς ωστόσο δεν έχει πετύχει να δημιουργήσει μια μηχανή που θα λειτουργεί όπως υποστήριζε ο Meyer. Ούτε ο ίδιος ο Meyer, όταν ήταν εν ζωή, είχε επιδείξει την “εφεύρεση” σε ελεγχόμενο περιβάλλον, για να αποδείξει ότι δουλεύει. Επίσης, ουδέποτε επέτρεψε την εξέτασή της από άλλους επιστήμονες, για να τον απλό λόγο πως ήταν μια απάτη.
Συμπέρασμα
Ο θάνατος του Stanley Meyer οφείλεται σε εγκεφαλικό επεισόδιο λόγω υψηλής αρτηριακής πίεσης. Ο ισχυρισμός ότι το αυτοκίνητο χρησιμοποιεί νερό ως πηγή ενέργειας είναι ανακριβής και παραβιάζει τους κανόνες της θερμοδυναμικής.
Ιάκωβος Μυλωνάς, για Ερευνητική Μονάδα Κοινωνικής Πληροφορικής Τεχνολογικού Πανεπιστημίου Κύπρου / Fact-Check Cyprus. Επιμέλεια: Θάνος Σιτίστας.
Πνευματική ιδιοκτησία ©Cyprus University of Technology, Social Computing Research Center. Με την επιφύλαξη κάθε δικαιώματος.
Συγγραφέας: Ιάκωβος Μυλωνάς, για Ερευνητική Μονάδα Κοινωνικής Πληροφορικής Τεχνολογικού Πανεπιστημίου Κύπρου – Fact-Check Cyprus
Αρχικά δημοσιεύτηκε εδώ.